آن که می شتابد چیزی نمانده است که به مقصد برسد

اینکه ما در این دنیا چه می کنیم و می خواهیم چه کنیم، به تصویری بستگی دارد که از دنیا داریم. ما چه تصویری از دنیا داریم؟ این منظره از دنیا را ببینید که امام علی در نامه اش به فرزندش حسن علیهماالسلام تصویر کرده است:

"مبادا از اینکه می بینی اهل دنیا، اینچنین به دنیا دل بسته اند و وحشیانه به دنیا هجوم آورده و فزون طلبی پیشه کرده اند، تو نیز فریب بخوری و روش انان را در پیش بگیری، زیرا خداوند تو را از احوال دنیا خبر داده و دنیا نیز وصف خود را با تو باز گفته و زشتیهای خود را به تو نموده است.

همانا اهل دنیا، سگان بانگ زن و درندگاه هاری هستند که به جان یکدیگر افتاده اند؛ یکی از دیگری بدش می آید؛ عزیز، ذلیل را می خورد و کبیر، صغیر را پاره می کند. یک دسته، چهارپایانی دربند و دسته ای دیگر، رها و خرد از دست داده و در کار خویش سرگردانند. در بیابانی درشتناک به چریدن آفت و زیان مشغولند...

دنیا چشمشان را کور کرده و روی آنان را از قبله هدایت برگردانده است. این گمراهان غرق در حیرت اند و غوطه ور در نعمت های این جهانی. دنیا را می پرستند و آن را به منزله خدای خود برگرفته اند و سرگرم بازی دنیا شده اند و در این بازیگریها به ماورای این جهان هیچ توجه و التفاتی ندارند.

صبر کن تا پرده تاریکی برداشته شود و مسافران، پس از پیمودن راه طولانی به منزل مقصود رسند. آن که می شتابد چیزی نمانده است که به مقصد برسد . . . "

با چنین تصویری از دنیا، چگونه می توان زندگی کرد؟ اینگونه که ما می کنیم؟