!آه قیمتی

مولوی داستان نمازگزاری را نقل می کند که همین که به مسجد رسید، دید مردم نماز را با پیامبر تمام کرده اند و بیرون می آیند. از ته دل آهی از سر حسرت و اندوه کشید. یکی از نمازگزاران زیرک و تیزبین به او گفت آن آهت را به من بده، من نمازم را به تو می دهم:

آن یکی از جمع گفت این آه را
تو بمن ده، وان نماز من، تو را

گفت دادم آه و پذرفتم نماز
او ستد آن آه را با صد نیاز

شب به خواب اندر بگفتش هاتفی
که خریدی آب حیوان و شفی

هاتف به او مژده داد که آن آهی که تو خریدی، آب حیوان بود که مایه شفای دل توست.

اگر کسی به از دست دادن یک جلسه انس با خدا، احساس مغبونیت و محرومیت کند، بدانید که او محبوب و مقبول درگاه حق است.

روزهای حضور در محضر خدا می گذرند. همزبان با مولانا بخوانیم:

دست گیر، از دست ما، ما را بخر
پرده را بردار و پرده ما مدر

باز خر ما را از این نفس پلید
کاردش تا استخوان ما رسید

این چنین قفل گران را ای ودود
که تواند جز که فضل تو گشود؟

ما ز خود، سوی تو گردانیم سر
چون تویی از ما به ما نزدیکتر

این دعا هم بخشش و تعلیم توست
گرنه در گلخن گلستان از چه رست؟