حکمت

من یوتی الحکمه فقد اوتی خیرا کثیرا

به حکمت حل هر مشکل توان کرد
به حکمت کام دل حاصل توان کرد

حکمت را حقیقتی است و ثمرتی؛ اما حقیقت حکمت شناختن کاری است، سزای آن کار؛ و بنهادن چیزی است، بر جای آن چیز؛ و شناختن هر کس، در قالب آن کس؛ و بدیدن هر سخنی به اول آن؛ و شناختن باطن هر سخنی به ظاهر آن؛ و ثمره حکمت، وزن معاملت با خلق نگه داشتن است میان شفقت و مداهنت؛ و وزن معاملت با خود نگه داشتن است میان بیم و امید؛ و وزن معاملت با حق نگه داشتن است میان هیبت و انس.

حکمت آن نور است که چون شعاع آن بر تو زد، زبان به صواب فکر و ارکان به صواب حرکت بیاراید، سخن که گوید به حکمت گوید؛ دلها رباید، جانها صید کند، فکرت که کند به حکمت کند، بازوار پرواز کند، در ملکوت اعلی جولان کند و جز در حضرت احدیت آشیان نسازد.

(احتمالا از تفسیر کشف الاسرار)