سلام

می گویند رسما کرکره وبلاگ را کشیده ام پایین!

این هم جهت بالا کشیدن مجدد آن؛ تا به امید خدا دوباره این دکان رونق بگیرد و مایه تحبیب دلها و تالیف قلوب و تجمیع خاطر های پریشان شود.

از احوال مملکت که اخبار خوشی نیست! هر چند فرموده اند که هنوز برای نقد زود است و باید به دولت فرصت کار داد و بعد نقد کرد، اما عقل ما که حکم می کند اگر نقدی به انتخاب افراد برای کابینه هست، الان زود نیست، اگر نقدی بر سخنرانی های رییس جمهور هست، باز هم الان برای بیانش زود نیست! اگر کسی معتقد باشد که دولتی که در یک جلسه "صد مصوبه" تصویب می کند، یک جای کارش می لنگد، لازم نیست صبر کند. اینها نباید لزوما نتایجش رو شود تا آدمی حق و اجازه نقد بیاید. تازه آن زمان نقد به چه درد می خورد؟ اگر خاصیتی در نقد هست، آن است که در تصحیح روشهای ناصواب موثر افتد، نه اینکه پس از مرگ سهراب، اجازه آوردن نوشدارو صادر شود. همه اینها را گفتم؛ پیشداوری هم نباید کرد: فقط آنچه را که به آن عمل کرده اند می توان نقد کرد، نه آنچه را که حدس می زنیم بعدا به آن عمل خواهد شد.