حکمت "وقور" بودن پارسایان

دلیل دوم "وقور" بودن پارسایان در "زلازل"، بینشی است که اینان نسبت به عالم و زندگی در آن دارند. اگر آدمی نسبت به مشکلات این جهان فلسفه خاصی داشته باشد و پیش خود این مساله را حل کرده باشد که چرا دنیا بر وفق مراد همگان نیست، آنگاه تحمل مشکلات برایش آسان خواهد شد. آیا این امر ناشی از ناتوانی خداوند و سوء تدبیر اوست و او غیر از این می خواسته اما چنین از آب درآمده؟ یا آنکه این جهان به دلیل غایتی (مکشوف یا غیر مکشوف) که خالق برایش در نظر گرفته، جهانیست آمیخته به تلخی ها و مشکلات؟ مسلما مومنان دومی را حق می دانند. بلی خداوند جهانهایی هم دارد که در آنها از درد و رنج خبری نیست. مانند جهان ملکوت که فرشتگان در آن خدا را عبادت می کنند... ما با اعتمادی که به تدبیر و حکمت باری تعالی داریم، می دانیم که پیدایش این دشواریها در عالم بی حساب نیست و ناظر به غایت و مقصدیست و آدمیان اگر خود را درست با این جهان هماهنگ و موزون کنند، می توانند همین مشکلات را مرکب سعادت خویش کنند و به جای آنکه دائما از آنها تلخکام باشند و به زمین و آسمان لعنت بفرستند، از آنها بهره بگیرند و به عبارت دیگر همین دنیا که برای قومی جهنم است، برای شخص متقی بهشت است.

اوصاف پارسایان – عبدالکریم سروش