کنون باید ای خفته بیدار بود

کنون باید ای خفته بیدار بود
چو مرگ اندر آید، زخوابت چه سود

من آن روز برکندم از عمر امید
که افتادم اندر سیاهی سپید

گرت چشم عقل است، تدبیر گور
کنون کن که چشمت نخورده است مور

کنونت که چشم است اشکی ببار
زبان در دهان است، عذری بیار

تصویر از وبلاگ حمید فدایی فرد

چو شب گردد اگر هشیاری ای دوست
نباشد خوشتر از بیداری ای دوست

چو شب گردد چو شمع محفل ای جان
به دل، سوز و به چشم اشکی بیفشان

چو شب گردد به ساز عشق برخیز
رها کن دل به زلف دلبر آویز

به همراه شباهنگان افلاک
به راه عشق تاز از بستر خاک

به خاک از آب چشمان، آتش افروز
دل از مه طلعتان آسمان سوز

به دیده باش چون ابر گهر بار
به دل، سوزان تر از شمع شرر بار

چو مرغ حق، به دل با ناله زار
به ذکر حق، سحر گردان شب تار

که بخشندت ز الطاف الهی
ز آه شب، نشاط صبحگاهی

•. .•:*¨`*:•. :*¨`*:•. .•:*¨`*:•

شنیدستم شبی شب زنده داری
به گردون داشت چشم اشکباری

همی دید آن نظرباز شبانه
کواکب را به چشم عاشقانه

به چشمان، در تماشای سماوات
به جان با روی جانان در مناجات

نظر بر انجم رخشنده می دوخت
به حیرت همچو شمع بزم می سوخت

گهی با فکر و گه با ذکر سبوح
همی روشن نمود آیینه روح

چو مرغ حق به دل با ناله زار
به ذکر حق، سحر کردی شب تار

همی گفتی الهی یا الهی
به سوی خود مرا بنمای راهی

منتخب از نغمه الهی مرحوم الهی قمشه ای