ویژگیهای اهل تقوا و رستگاری

همواره یکی از موضوعاتی که هنگام قرآن خواندن برایم جالب بوده است، آیاتی است که به نحوی مشخصات و ویژگیهای اهل هدایت، اهل تقوا، اهل نجات، اهل سعادت و از آن سو اهالی گمراهی و بیچارگی و کفر را بیان می کنند. این آیه را ببینید:

"لیس البر ان تولوا وجوهکم قبل المشرق و المغرب، و لکن البر من امن بالله و الیوم الاخر و الملائکه و الکتاب و النبیین و اتی المال علی حبه ذوی القربی و الیتمی و المساکین و ابن السبیل و السائلین و فی الرقاب و اقام الصلوه و اتی الزکوه و الموفون بعهدهم اذا عاهدوا و الصابرین فی الباساء و الضراء و حین الباس. اولئک الذین صدقوا و اولئک هم المتقون"

به زبان خودمان، نیکوکاری این نیست که رو به شرق و غرب کنید (این عبارت البته تاریخچه ای دارد که به یهود و نصاری بر می گردد). شاید بتوان اینگونه تعبیر کرد که نیکوکاری در کارهای ظاهری نیست. پس چیست:

نیکوکار کسی است که:

در اعتقادات به این موارد باور (ایمان) دارد:

1. خدا

2. قیامت

3. ملائکه

4. قرآن

5. پیامبران

در مقام عمل به این موارد ملتزم است:

1. از مال خود به خاطر محبت خدا به نزدیکان، یتیمان، مساکین، در راه ماندگان، گدایان و بردگان می دهد.

2. نماز می خواند.

3. زکات مالش را می دهد.

4. هنگامی که عهدی می کند به عهدش وفا می کند.

5. در سختی ها و گرفتاری ها و هنگام رنج صبور است.

چنین فردی اهل صدق و تقوا است.

برای من که بسیار جالب است. خیلی جای دقت کردن دارد که چه مواردی را اگر رعایت کنیم اهل تقوا هستیم. و البته این نکته هم جای تعمق دارد که چه چیزهایی که بعضا شرط مسلمانی و ایمان تلقی می شوند در کلام خدا نیست!

این را هم می دانم که این تنها آیه نیست و باید کل قرآن را در نظر گرفت. می کوشم که هر چه آیه در قرآن در بیان صفات مثبت و منفی آدمیان بیان شده است را بیاورم تا جمع بندی دقیق تری داشته باشیم.