غم و شادی در متون دینی – ناپسند بودن حزن

در آیات بسیاری از قران بر اینکه مومنان و رستگاران هیچ غم و اندوهی ندارند تاکید شده است. عبارت " ... لا هم یحزنون" در آیات زیر موید همین معناست.

بقره /38 و 62 و112 و 262 و 274 و 277 ، آل عمران /170 ، مائده / 69 ، انعام / 48 ، اعراف /35 ، یونس /62 ، احقاف /13، زمر/ 61

به ویژه آیه آخر به مطلب جالبی اشاره دارد:

"خداوند افراد متقي و پرهيزگار را به خاطر پيروزي آنان در انجام دستورات الهي ، نجات مي دهد به گونه اي كه گزندي از امور بد و ناپسند نمي بينند و اندوهي نخواهند داشت"

یعنی اگر بخواهد خدا بنده ای را نجات دهد، کاری می کند که او گرفتار رنج و غم و اندوه نشود.

در حديث مشهور عقل و جهل از امام صادق علیه السلام روایت شده كه مي فرمايد « لشكر عقل را بشناسيد تا هدايت شويد » در عداد لشكر عقل ، آمده است ؛ « ... والفرح و ضدّه الحزن - ... شادي از لشكر عقل است و در مقابل آن حزن است (كه از لشكر جهل است) »

نتیجه:

به نظر می رسد که در متون دینی هیچ مطلوبیتی برای حزن و اندوه در نظر گرفته نشده و در مقابل، شادی و سرور هم از لشکر عقل و عامل سعادت و هدایت و هم نتیجه سعادت و هدایت شمرده شده است. یعنی هم افراد شاد (اهل فرح) به هدایت نزدیکترند و هم افراد سعادتمند، شاد هستند و حزن و اندوهی به دلهایشان راه نمی یابد.